นิทานพื้นบ้าน เรื่องนี้มีอยู่ว่า
มีชายหนุ่มคนหนึ่งได้แต่งงานกับ หญิงสาวคนหนึ่งในหมู่บ้านเดียวกัน เป็นเวลาหลายปีแล้ว อยู่มาวันหนึ่ง น้องสาวเมีย ก็มาเยี่ยมพี่สาว น้องเมียคนนี้นับว่าเป็นสาวสวยคนหนึ่ง ชายหนุ่มผู้เป็นพี่เขยนี้น คิดในใจอยู่เสมอว่าทำอย่างไรจึงจะได้มีอะไรกับน้องเมียคนนี้สักครั้ง วันนั้น ชายหนุ่มออกไปไถและคราดนาอยู่คนเดียว และที่ทุ่งนาของเขามีกระต๊อบหลังเล็ก ๆ ทำด้วยไม้ไผ่ มุงด้วยหญ้า มีฝารอบขอบชิดอยู่หลังหนึ่ง ปกติแล้วเมียเขาต้องมาส่งกับข้าว แต่วันนี้ เผอิญเมียเขาไม่ค่อยสบาย จึงใช้ให้น้องสาวไปส่งข้าวและอาหารแทน ชายหนุ่มเริ่มวางแผนชั่วทันที โดยบอกว่า แถวนี้เป็นที่ศักดิ์สิทธิ์ ห้ามทำอะไรที่ไม่ดีน่ะ เดี่ยวท่านจะโกรธ พอดี ทันไดนั้น น้องเมียปวดเยี่ยวขึ้นมากระทันหัน จึงบอกพี่เขยว่า ให้กินเร็ว ๆ จะกลับไปเยี่ยวที่บ้าน เพราะกลัวสิ่งศักดิ์สิทธ์ พี่เขยเลยได้โอกาศ จึงบอกน้องเมีย ว่า พี่ขอฝากเยี่ยวหน่อยได้ไหม พี่ก็ปวดเหมือนกัน น้องเมียงง จะฝากกันยังไง เลยถามพี่เขยว่า ต้องอย่างไง พี่เขยบอกว่า พี่ทำอะไรก็ไม่ต้องพูด ห้ามเสียงดัง มาเดี่ยวพี่พาไปฟากเยี่ยว "น้องเมียหลงกลและรับคำ" จึงพาไปถึงกระต๊อบก็ให้น้องเมียนอนลง แล้วทำการฝากเยี่ยวให้กับน้องเมียจนสำเร็จเสร็จสมอารมณ์หมาย เมื่อพี่เขยฝากเยี่ยวเสร็จแล้ว น้องเมียก็เดินทางกลับบ้านและไปเยี่ยวที่บ้าน ขณะที่เยี่ยวอยู่ก็คิดในใจว่า พี่เขยฝากเยี่ยวมาด้วยนี้ มันรู้สึก คัน ๆ เจ็บ ๆ มันส์ ๆและรู้สึกเสียวดี ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ พี่เขยจะฝากเยี่ยว กลับบ้านอีกไหมน้อ?
นิทานพื้นบ้าน เรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า ความไร้เดียงสานั้น ตกเป็นเหยือของคนไม่ดีได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น